Ο καθένας Βονιτσάνος αισθάνεται μια βαθειά αγάπη για τον τόπο του την ωραία Βόνιτσα..Άλλος γιατί γεννήθηκε και έζησε ολόκληρη ή και μέρος της ζωής του..Άλλος γιατί είναι η πόλη που γεννήθηκαν οι γονείς του..Ο κάθε Βονιτσάνος και Βονιτσάνα αναπολεί και αισθάνεται νοσταλγία για τα χρόνια που πέρασαν, τους ανθρώπους που έφυγαν, την εικόνα της πόλης που αλλάζει, την ιστορία της από τους αρχαίους χρόνους και γενικά στοιχεία που πρέπει να διατηρούνται και να παραμένουν καταγεγραμμένα αντέχοντας το πέρασμα του χρόνου.
Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο το παλιό διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου με τον Κύριο Τσαβαλά Κώστα ως πρόεδρο αποφάσισε , να εκδώσει ένα βιβλίο το οποίο να περιλαμβάνει μια συνοπτική αναφορά στη σύγχρονη Βόνιτσα και μια σύντομη επισκόπηση της ιστορίας της.
Σε αυτό συνέβαλε καθοριστικά ο αείμνηστος Λεωνίδας Παλιογιώργος ο οποίος είχε επαρκή στοιχεία για τον σκοπό αυτό και ο οποίος ανέλαβε αυτό το εγχείρημα..Στον επίτημο αρχηγό ΓΕΝ παρεδόθησαν χειρόγραφα μιας ομιλίας του κυρίου Τσαβαλά ενώ βοήθησαν επίσης ο κύριος Μιχαήλ Πίκουλας ο κύριος Σπύρος Μπίτσης ταμίας σήμερα του συλλόγου μας και ο Δήμος Ανακτορίου τότε ο οποίος και ανέλαβε την δαπάνη της εκτύπωσης.
Σκεφτόμαστε και αγαπάμε την κυρία Σοφία Παλιογιώργου την οποία και θα προσεγγίσουμε ώστε να της εκφράσουμε την επιθυμία του συλλόγου μας να οργανώσει εκδήλωση στην τιμή του συζύγου της.
ΒΟΝΙΤΣΑ Σ ΑΓΑΠΩ έγραφε στο τέλος του προλόγου του ο κύριος Τσαβαλάς.Και πράγματι όλες οι λέξεις του βιβλίου Η Βόνιτσα και η ιστορία της μία μία και όλες μαζί με τον τρόπο που γράφτηκαν αποτυπώνουν την αγάπη όλων των Βονιτσάνων στην πόλη μας.
Το βιβλίο όπως δείχνει και ο τίτλος του έχει δύο μέρη..Η Βόνιτσα.....το πρώτο....και η ιστορία της ....το δεύτερο....
Εδώ θα ασχοληθούμε με το δεύτερο μέρος του βιβλίου κάνοντας μια σύντομη επισκόπηση της ιστορίας της Βόνιτσας.
Κατά τον 7ο π.χ. αιώνα ολόκληρη η Ακαρνανία γίνεται χώρος επέκτασης και διείσδυσης της ισχυρής Κορίνθου, η οποία στην αναζήτηση αγορών για τη διάθεση των προϊόντων της επεκτάθηκε στα παράλια της Ακαρνανίας.
Το Ανακτόριο κτίσθηκε από τους γιους του τυράννου της Κορίνθου Κύψελου το 630 π.χ. πάνω σε μια χερσόνησο, που βρίσκονταν 7 χιλιόμετρα ανατολικά της γλώσσας του Ακτίου και δυτικά της σημερινής Βόνιτσας.
Το Ανακτόριο και η Λευκάδα ευδοκίμησαν περισσότερο από τις άλλες Κορινθιακές αποικίες στην Ακαρνανία και έγιναν οι πόρτες μέσα από τις οποίες πέρασε ο πολιτισμός στην ημιβάρβαρη Ακαρνανία.
Οι Ανακτόριοι μαζί με τις άλλες δωρικές αποικίες της περιοχής, έλαβαν μέρος στη μάχη των Πλαταιών όπως επίσης και σε εμφυλίους πολέμους στους οποίους τους παρέσυρε κυρίως η έχθρα και η αντιζηλία για τους Αιτωλούς.
Στον Πελοποννησιακό πόλεμο το Ανακτόριο ήταν σύμμαχος των Λακεδαιμονίων ενώ το 425 π.χ. οι Αθηναίοι κατέλαβαν το Ανακτόριο έδιωξαν τους Κορίνθιους και εγκατέστησαν Ακαρνάνες. Από τότε ο πληθυσμός της πόλεως αναφέρεται σαν καθαρά Ακαρνανικός.
Η λατρεία του Απόλλωνα άρχισε να αναπτύσσεται στην Ακαρνανία μετά την εκδίωξη και έγινε ο δεύτερος θεός των Ακαρνάνων μετά τον Αχελώο.
Προς τιμήν του Ακτίου Απόλλωνα καθιερώθηκε η τέλεση αγώνων τα «Άκτια» τα οποία ήταν αγωνιστική εορτή, που γινόταν κάθε δύο χρόνια κοντά στο ναό του Απόλλωνα στο Άκτιο όπου πήγαιναν όλοι οι Ακαρνάνες για τη λατρεία του Θεού περιελαμβάνοντας γυμνικούς και ιππικούς αγώνες. Σήμερα σώζονται κάποια ερείπια της του αρχαίου Ανακτορίου βυθισμένα στα παράλια της θάλασσας της περιοχής μας.
Το τέλος της πόλης του Ανακτορίου σήμανε μετά την ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.χ όταν ο νικητής της ο Οκταβιανός Αύγουστος για να γιορτάσει τη νίκη του έκτισε στην απέναντι από το Ανακτόριο ακτή, βορειοανατολικά της σημερινής Πρέβεζας, μια νέα πόλη την οποία ονόμασε Νικόπολη, και για να γίνει η νέα αυτή πόλη πολυάνθρωπη υποχρέωσε τους κατοίκους των γύρω περιοχών να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να εγκατασταθούν εκεί. Επί πλέον για να προσελκύσει κατοίκους προίκισε τη Νικόπολη με εξαιρετικά προνόμια και ατέλειες και παραχώρησε δωρεάν κατοικίες και κτήματα για καλλιέργεια αφορολόγητα.
Έτσι προκλήθηκε μια μεγάλη μετακίνηση κατοίκων προς τη Νικόπολη από τις διάφορες πόλεις της Ακαρνανίας, οι οποίες ερημώνουν προσωρινά όχι μόνο από κατοίκους αλλά και από αγάλματα και από άλλα πολιτιστικά μνημεία τα οποία ο Οκταβιανός Αύγουστος διέταξε να μεταφερθούν εκεί για να στολίσει τη νέα πόλη.
Τελικά η Αιτωλία και η Ακαρνανία είχαν ερημωθεί από κατοίκους και προσφέρονται μόνο για να βόσκουν κοπάδια ζώων.
Όμως αν και ελαττώθηκε δραματικά ο πληθυσμός του Ανακτορίου, η πόλη τελικά με τον καιρό άνθησε σε πλούτο επειδή έγινε το λιμάνι της μεγάλης εκείνης πολυάνθρωπης πόλης της Νικόπολης.
Αργότερα φτάνουμε στην Βυζαντινή περίοδο όπου η πόλη της Βόνιτσας στη σημερινή θέση της θα πρέπει να έκανε την πρώτη εμφάνισή της στο προσκήνιο της ιστορίας στο τέλος του 4ου μ.Χ. αιώνα και ειδικά το 395 μ.χ.
Μετά το θάνατο του Θεοδοσίου του μεγάλου και τη διάσπαση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε δύο κράτη, το χάος το οποίο δημιουργήθηκε εκμεταλλεύτηκαν οι Βησιγότθοι οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της σημερινής Αιτωλοακαρνανίας με σκοπό να δημιουργήσουν δικό τους κράτος.
Οι Βησιγότθοι κατέστρεψαν την πόλη του Ανακτορίου, και όσοι από τους κατοίκους γλύτωσαν από τη φονική μανία τους, μετακινήθηκαν και εγκαταστάθηκαν στη θέση όπου βρίσκεται σήμερα η Βόνιτσα εκμεταλλευόμενοι την διαμόρφωση του εδάφους η οποία παρείχε μεγάλη φυσική προστασία. Η νέα πόλη αναπτύχθηκε γρήγορα εξ αιτίας του μόχθου των κατοίκων της και της ασφάλειας την οποία της παρείχε η γεωγραφική της θέση παρά τις αλλεπάλληλες επιδρομές των Γότθων, Ούννων, Βανδάλων, Σαρακηνών και των Σλαυικών φύλων.
Στις επιδρομές αυτές των Σλαύων οφείλει και το σημερινό της όνομα η Βόνιτσα, η οποία εμφανίζεται στην ιστορία τον 5ο ή 6ο αιώνα σαν διάδοχος των γειτονικών αρχαίων ακαρνανικών πόλεων Παλαίρου, Θυρρείου και κυρίως του Ανακτορίου.
Το όνομα Βόνιτσα προέρχεται από τη σλαβική λέξη «Βόνδιτζα» που σημαίνει τρεχούμενα νερά. (Voda=Νερό).
Αλλού , αναφέρεται ότι το τοπωνύμιο «Βόνδιτζα» σήμαινε στη βουλγαρική και «άγκιστρο» . Επειδή όμως η Βόνιτσα πάντα είχε άφθονα νερά επικρατέστερη είναι η προέλευση του ονόματός της από τη σλαβική λέξη.
Έτσι ανακεφαλαιώνοντας τα όσα είπαμε μέχρι τώρα από τον 7ο αι π.χ και την αποικία των Κορινθίων στο Ανακτόριο περνάμε στον 5ο αι π.χ στην επιρροή των Αθηναίων με τους Ακαρνάνες και φτάνουμε στον 1ο αι μ.χ των Ρωμαϊκών χρόνων και στον 5ο αι μ.χ των Βυζαντινών χρόνων που παίρνει η Βόνιτσα την σημερινή της θέση και ονομασία .
Τον 9ο αιώνα η Βόνιτσα γίνεται έδρα ορθόδοξης Επισκοπής υπαγόμενη στη Μητρόπολη της Ναυπάκτου, μιας από τις πρώτες εκκλησίες του χριστιανισμού.
Στο τέλος του 11ου αιώνα το Βυζαντινό κράτος δέχεται συντονισμένη επίθεση από τους Νορμανδούς και αναγκάζεται να ζητήσει την βοήθεια των Ενετών.Οι Ενετοί απώθησαν τους Νορμανδούς και στην συνέχεια με συνθήκη το 1208 μ.χ αποκτούν εμπορικά δικαιώματα στο λιμάνι της Βόνιτσας κάνοντάς το εμπορικό κέντρο και χτίζοντας αποικία..
Ακριβώς τότε και πριν την συνθήκη δηλαδή μεταξύ 1070 και 1200 μ.χ ο Αυτοκράτορας Αλέξιος ο Κομνηνός με τον φόβο να μην χάσει μια τόσο στρατιγική θέση σαν την Βόνιτσα αρχίζει οχειρωματικά έργα στον μεγάλο βράχο όπως ήταν μέχρι τότε δίνοντας μια πρώτη μορφή στο κάστρο. Δεν υπάρχουν ακριβείς αναφορές για το πώς ακριβώς χρησιμοποιείτο πιο πριν ο λίθινος γίγαντας ύψους 65 μέτρων.Σίγουρα πάντως λόγω της θέσεώς του ήταν ένα τέλειο παρατηρητήριο αλλά και τόπος λατρείας.
Μετά έχουμε την Φραγκοκρατία στον 13ο αι.
Και προχωρώντας ακόμα πιο πολύ φτάνουμε στην περίοδο της Τουρκοκρατίας όπου η Βόνιτσα πέφτει στα χέρια των Τούρκων το 1472 μ.χ.
Από τότε η Βόνιτσα άλλαξε αρκετές φορές χέρια μεταξύ Βενετών και Τούρκων οι οποίοι έδιναν συνεχείς αγώνες μεταξύ τους για την κυριαρχία στην πόλη.
Και μ αυτά και μ αυτά φτάνουμε στην περίοδο από την επανάσταση του 1821 μέχρι και την σύσταση του νέου Ελληνικού κράτους.
Τις παραμονές της επαναστάσεως, στην περιοχή της Βόνιτσας οι οπλαρχηγοί που ήταν μυημένοι στη Φιλική Εταιρεία ήταν ο Γεώργιος Τσόγκας και ο Θεόδωρος Γρίβας.
Ο ντόπιος Βαρνακιώτης είχε ορίσει την κήρυξη της επανάστασης στην Αιτωλοακαρνανία για την 26η Μαϊου 1821, και εκδίδει από το Ξηρόμερο την πρώτη για τη Δυτική Ελλάδα επαναστατική προκήρυξη. Ο Τεκές, η Πλαγιά και η Βόνιτσα είναι τα μέρη που γίνονται οι πρώτες συγκρούσεις.
Η αντίδραση των Τούρκων κατά των επαναστατημένων ήταν να προβούν σε ομαδικές σφαγές και άλλες θηριωδίες για να σπείρουν τον τρόμο και τον πανικό. Η Βόνιτσα πλήρωσε και αυτή το μερίδιό της. Συγκεκριμένα, όταν ο Χασάν πασάς της Άρτας πληροφορήθηκε την κήρυξη της επανάστασης στην Αιτωλοακαρνανία διέταξε στις 29 Μαϊου 1821 τον απαγχονισμό ομήρων από τη Βόνιτσα που βρίσκονταν τότε στην Άρτα για εμπορικούς λόγους.
Όταν οι κάτοικοι της Βόνιτσας πληροφορήθηκαν την ενέργεια αυτή, οι περισσότεροι εγκατέλειψαν την πόλη και έφυγαν για να σωθούν. Όσοι απ’ αυτούς μπορούσαν να πολεμήσουν πήγαν στον Βάρνακα ο οποίος βρίσκονταν στα χέρια του οπλαρχηγού Βαρνακιώτη και πολέμησαν μαζί του όπου χρειάστηκε. Τα γυναικόπαιδα πήγαν στο νησί Κάλαμος που ήταν κάτω από την προστασία των Άγγλων και από εκεί ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση άλλοι πήγαν στη Λευκάδα, άλλοι στην Ιθάκη και Κεφαλονιά και άλλοι στην Κέρκυρα
Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής επανάστασης και του πολέμου της Ανεξαρτησίας το κάστρο της Βόνιτσας υπήρξε βάση και καταφύγιο του τουρκικού στρατού, με αποτέλεσμα η Βόνιτσα να υποστεί όλα τα δεινά του πολέμου. Οι Τούρκοι σε όλο αυτό το διάστημα συνέχιζαν την καταστροφή κόβοντας τις ελιές και τα οπωροφόρα δέντρα των περιβολιών. Η πόλη σχεδόν ερήμωσε, τεράστια έλη σχηματίζονταν από τα λιμνάζοντα νερά των χειμάρρων και των οχετών που ήταν φραγμένοι, και η ελονοσία μάστιζε την περιοχή.
Οι Τούρκοι οχυρωμένοι μέσα στο κάστρο, δεν έκαναν τίποτε για να βελτιώσουν την κατάσταση, και το μόνο που τους ένοιαζε ήταν πώς να προφυλαχθούν από τους επαναστάτες.
Και φτάνουμε στην απελευθέρωση της Βόνιτσας από τον Τουρκικό ζυγό.
Ο Καποδίστριας από τον γενάρη του 1828 που έφτασε στην Ελλάδα κατέστρωσε μεταξύ άλλων σχέδιο για την απελευθέρωση της πελοποννήσου και της στερεάς Ελλάδας ώστε αυτά τα 2 μεγάλα κομμάτια Ελληνικής γης να συμπεριληφθούν στα ζητούμενα εδάφη από τις προστάτιδες δυνάμεις.
Ο διορισμένος για την επίτευξη αυτού του στόχου στρατηγός Τσωρτς κατάφερε με την βοήθεια ντόπιων στρατιωτικών να σκορπίσει τα τουρκικά στρατεύματα και να διαλύσει τον τουρκικό στόλο του αμβρακικού με αποτέλεσμα να αναπτερώσει το ηθικό των κατοίκων των γύρω περιοχών, που έσπευσαν να καταταγούν στις εκεί μονάδες του Ελληνικού στρατού.
Αυτό έγινε στις 21 Σεπτεμβρίου 1928 για να φτάσουμε στις 15 Δεκεμβρίου του 1928 οπότε τα ελληνικά στρατεύματα υπό τον στρατηγό Τσώρτς στην μάχη της Βόνιτσας πολιόρκησαν το κάστρο της στο οποίο είχαν βρεί καταφύγιο πολυάριθμοι Τούρκοι.
Μετά τρείς περίπου μήνες πολιορκίας και κακουχιών η Τούρκική φρουρά του Κάστρου της Βόνιτσας αναγκάστηκε στις 5 Μαρτίου 1829 να συνθηκολογήσει με τον όρο να μεταφερθούν στην Πρέβεζα με τα όπλα τους και τις αποσκευές τους αφήνοντας την Βόνιτσα και το Κάστρο της να περάσει σε Ελληνικά χέρια.
Η πόλη της Βόνιτσας είχε τότε 2000 κατοίκους, τους οποίους οι Τούρκοι τους είχαν δούλους, και τους οποίους απέσπασε από τα χέρια των τυράννων τους ο Τσωρτς.Εκτός από την πόλη της Βόνιτσας απελευθερώθηκε και το χωριό Μπουκάλι η σημερινή συνοικία της Μπούχαλης..
Και ενώ το 1830 με το πρωτόκολλο του Λονδίνου η Ελλάδα αναγνωρίζεται ανεξάρτητο κράτος η χαρά των Ελλήνων περιορίζεται αφού οι επαρχίες Ξηρομέρου και κατά συνέπεια και η Βόνιτσα, έμεναν έξω από τα όρια του νέου Ελληνικού κράτους. Η νέα συνοριακή ρύθμιση απογοήτευσε τους Έλληνες και προκάλεσε την ανάπτυξη έντονης διπλωματικής δραστηριότητας από τον Ι. Καποδίστρια ο οποίος δολοφονείται το 1831.
Τελικά μετά την τοποθέτηση του ανήλικα Όθωνα το 1832 φτάνουμε στη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης όπου ολόκληρος ο νομός Αιτωλοακαρνανίας στα σημερινά του όρια προσαρτήθηκε στο Ελληνικό κράτος εκτός από το φρούριο του Ακτίου το οποίο παρέμεινε στην Τουρκία για την άμυνα της Πρέβεζας.
Με τη λήξη του μακροχρόνιου αγώνα για την Ανεξαρτησία τους, οι κάτοικοι ήρθαν αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα των ερειπίων και του χάους. Οι καταστροφές ήταν τεράστιες, ολόκληρη η αγροτική περιουσία είχε υποστεί φοβερές ζημιές. Ο πόλεμος, η μεγάλη φτώχεια, ο υποσιτισμός, η πείνα και οι κακουχίες είχαν περιορίσει τους κατοίκους της Ηπειρωτικής Ελλάδας στο 1/3 του αρχικού πληθυσμού της.
Η Βόνιτσα την οποία οι κάτοικοί της είχαν εγκαταλείψει είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο που μέσα στην πόλη, κατά τα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης υπήρχαν αγριογούρουνα.
Η Βόνιτσα παρά το ότι απελευθερώθηκε από τους Τούρκους στις 15 Δεκεμβρίου 1828 και η φρουρά του κάστρου της παραδόθηκε στις 5 Μαρτίου 1829, αποδόθηκε στο Ελληνικό κράτος την 27 Απριλίου 1832 μαζί με την λοιπή Ακαρνανία.
Η κυβέρνηση Καποδίστρια από τον πρώτο καιρό της απελευθέρωσης προθυμοποιήθηκε να χορηγήσει στους κατοίκους που επέστρεφαν στα σπίτια τους χρηματικά ποσά για να μπορέσουν να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους. Οι πιο πολλοί όμως από τους κατοίκους τον πρώτο καιρό δίσταζαν να επιστρέψουν, αλλά με το πέρασμα του χρόνου όλο και περισσότεροι έπαιρναν το δρόμο της επιστροφής και άρχισαν σιγά-σιγά να χτίζουν σχεδόν από την αρχή το χωριό τους. Οι Βονιτσάνοι που είχαν καταφύγει στα νησιά του Ιονίου για να γλυτώσουν από τους Τούρκους γύρισαν στα σπίτια τους γύρω στα 1836. Πολλοί έχτισαν σπιτάκια με πλίθες και άλλοι στήσανε καλύβια με βέργες λυγιάς και χορτάρι που έκοβαν από τους βάλτους. Άρχισαν να καλλιεργούν τη γη και το χωριό να αποκτά ζωή, ενώ παράλληλα άρχισε και κάποια εμπορική κίνηση κυρίως από τη θάλασσα. Επί πλέον η Βόνιτσα σαν παραμεθόρια πόλη στα ελληνοτουρκικά σύνορα ήταν και έδρα μικρής μονάδας στρατού.
Πράγματι οι κάτοικοι της Βόνιτσας τα πρώτα χρόνια γνώρισαν δύσκολες μέρες. Τα νερά που κατέβαιναν ανεξέλεκτα από την Κορπή και το Μοναστηράκι σχημάτιζαν μεγάλα έλη, με αποτέλεσμα η ελονοσία να μαστίζει την περιοχή και ο θάνατος να θερίζει μικρούς και μεγάλους.
Στα 1854 άρχισε να μεταφέρεται στη Βόνιτσα οργανωμένα νερό από την πηγή της Κορπής, με το οποίο υδρεύεται μέχρι και σήμερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Βόνιτσα είχε φτιάξει στην περιοχή της Κορπής από το 1845 το «Υδραγωγείο Βονίτσης», όπως προκύπτει από τα πρακτικά της Βουλής
To 1867 η κυβέρνηση Κουμουνδούρου χορήγησε χρήματα από το δημόσιο ταμείο για την αποξήρανση των ελών. Η κατάσταση βελτιώθηκε σημαντικά, σταμάτησαν οι επιδημίες και περιορίστηκαν οι ελώδεις πυρετοί.
Η Βόνιτσα μέχρι τους πολέμους του 1912-13 που απελευθερώθηκε η Πρέβεζα, η Ήπειρος και η λοιπή Ελλάδα, ήταν παραμεθόρια πόλη, ένα ακριτικό φυλάκιο στην πιο απομεμακρυσμένη περιοχή του Ελληνικού κράτους. Η διαρκής τότε παρουσία του Ελληνικού στρατού, το εμπόριο και η μεταφορά αγαθών δια μέσου του Αμβρακικού κόλπου, αλλά και το λαθρεμπόριο που ανθούσε τότε, συνετέλεσαν στην ανάπτυξη της πόλης.
Η ανάπτυξη αυτή ήταν περισσότερο έντονη, διότι άρχισαν να συρρέουν στη Βόνιτσα και να βρίσκουν άσυλο οι καταδιωκόμενοι από τους Τούρκους, εργατικοί Ηπειρώτες, καθώς και οι κάτοικοι των Ακαρνανικών ορεινών περιοχών, οι οποίοι και αναζωογονούσαν τον πληθυσμό της πόλης που υπέφεραν από τους ελώδεις πυρετούς. Η εξάλειψη της μάστιγας της ελονοσίας που προαναφέρθηκε υπήρξε πραγματικό ορόσημο στην ιστορία της Βόνιτσας.
Στην κοινότητα της Βόνιτσας ανήκε και ο οικισμός Νέα Καμαρίνα ο οποίος ιδρύθηκε από τους κατοίκους της κωμόπολης Καμαρίνα Πρεβέζης, οι οποίοι εγκατέλειψαν την πόλη τους όταν την κατέλαβαν οι Τούρκοι και εγκαταστάθηκαν σ’ αυτή την περιοχή που ονομάζονταν Μυρτάρι και βρίσκεται 3,5 χιλιόμετρα δυτικά της Βόνιτσας. Ο οικισμός σύμφωνα με την απογραφή του 1961 είχε 333 κατοίκους. Αργότερα ενσωματώθηκε στο Δήμο Βόνιτσας.
Από την κοινότητα Βόνιτσας αποσπάστηκε το 1946 το χωριό Αγ. Νικόλαος που ήταν προηγούμενα προσφυγικός συνοικισμός.
Το 1954 ιδρύθηκε στη Βόνιτσα Γυμνάσιο που ήταν Παράρτημα του Γυμνασίου Λευκάδος, αρχικά τριτάξιο το οποίο αργότερα έγινε εξατάξιο και ανεξαρτητοποιήθηκε. Η ίδρυση του γυμνασίου υπήρξε σταθμός για την παιδεία των νέων της πόλης μας, επειδή μέχρι τότε η παρακολούθηση των μαθημάτων του γυμνασίου ήταν εφικτή μόνο για λίγους.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………........
Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΒΟΝΙΤΣΑΝΩΝ < Ο ΑΜΒΡΑΚΙΚΟΣ > ΣΤΗΝ ΝΕΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ.
Γράφει ο Χόρτης Διονύσης πρόεδρος του Συλλόγου των εν Αθήναις Βονιτσάνων ο < Αμβρακικός > ... ( Ανανεώνεται )
Ο Σύλλογος των εν Αθήναις Βονιτσάνων ιδρύθηκε στις 13 Μαίου 1980 μετά από αίτηση των Γεωργίου Δρίβα , Κωνσταντίνου Τσαβαλά , Μαρίας Δρίβα Θεόδωρου Λιάπη και Κυριάκου Βασιλείου στο Πρωτοδικείο Αθηνών.
Στις 9/2/2014 είχα την πρώτη μου επαφή με τον Σύλλογο.Ο κύριος Γιώργος Μπελεσιώτης παιδικός φίλος του πατέρα μου Χόρτη Νίκου με προσκάλεσε στη ετήσια συνεστίαση του συλλόγου που πραγματοποιήθηκε σε Κέντρο της Πλάκας.
Με την προτροπή του τότε προέδρου κυρίου Τσαβαλά Κωνσταντίνου , την συνδρομή του τότε γραμματέα και νυν ταμεία κυρίου Μπίτση Σπύρου και την βοήθεια του κυρίου Μπελεσιώτη Γιώργου ξεκίνησα ένα διαδικτυακό αντάμωμα όχι μόνο των μελών του πολιτιστικού συλλόγου των εν Αθήναις Βονιτσάνων ο Αμβρακικός , αλλά και όλων των Βονιτσάνων είτε ζουν στην Αθήνα είτε σε άλλες πόλεις της Ελλάδας είτε στην πατρίδα Βόνιτσα αλλά είτε και στο εξωτερικό.
Δημιουργήθηκε λοιπόν μια ομάδα στο f/b την ονομασία < Βόνιτσα-Σύλλογος των εν Αθήναις Βονιτσάνων >.Σήμερα η ομάδα αυτή πλησιάζει τα 3000 μέλη.Σας παρακαλώ αναζητείστε την ομάδα και ζητείστε να γίνεται μέλος ή κάντε αίτηση φιλίας στο προφίλ < Βόνιτσα Σύλλογος >.
Οι αναρτήσεις στην ομάδα γίνονταν και συνεχίζουν να γίνονται μέσω του προφίλ Βόνιτσα Σύλλογος ( το οποίο δημιούργησα για να μην τονίζεται συνέχεια το όνομά μου) με στόχο την δημιουργία ενός πλήρους αρχειακού υλικού που να περιλαμβάνει ότι αφορά την Βόνιτσα τον πολιτισμό της και την ιστορία της.Μπορείτε να το βλέπετε στο μενού κάτω από την φωτό της ομάδας τις εκδηλώσεις τα άλμπουμς φωτογραφιών και τα αρχεία...
Στην πορεία κατάλαβα ότι υπάρχει ανάγκη δημιουργίας ιστοσελίδας και επειδή η κατασκευή της είναι δύσκολη και κοστίζει προχώρησα στην κατασκευή του blog " http://vonitsapatrida.blogspot.gr/ ".Σας καλούμε να το επισκέπτεστε καθώς είναι η πιο πλήρης συλλογή στοιχείων φωτό άρθρων καταχωρήσεων και πληροφοριών που υπάρχει για την Βόνιτσα.
Από τις αρχές Απριλίου ξεκίνησα την οργάνωση μιας πολυήμερης εκδήλωσης στην Βόνιτσα για τον Αύγουστο έστω και άτυπα αφού είχα την προφορική εξουσιοδότηση του κυρίου Τσαβαλά στον οποίο βέβαια και είμαι ευγνώμων για την στήριξή του και την εμπιστοσύνη του για το πρόσωπό μου.
Εν τω μεταξύ το απερχόμενο Δ.Σ που αποτελείτο από τον πρόεδρο κύριο Κωνσταντίνο Τσαβαλά αντιπρόεδρο την κυρία Βρακατσελη Χριστίνα γραμματέα τον κύριο Μπίτση Σπύρο και ταμεία τον κύριο Φώτη Μπρούμο αλλά και την βοήθεια του κυρίου Γιώργου Μπελεσιώτη συνέβαλε στην διενέργεια εκλογών με στόχο την πλήρη ανανέωση του Συλλόγου.
Έτσι την Κυριακή 15/6/14 στην γενική συνέλευση του συλλόγου των εν Αθήναις Βονιτσάνων < Ο Αμβρακικός > που πραγματοποιήθηκε στα γραφεια της ΠΑΝΣΥ εκλέχτηκε νέο διοικητικό συμβούλιο με την εξής σύνθεση:
Πρόεδρος : Χόρτης Διονύσης , Αντιπρόεδρος : Μερισιώτη Ράνια
Γραμματέας :Μπρούμος Γιώργος , Ταμείας : Μπίτσης Σπύρος ,
Έφορος : Ντόβας Πάνος , Μέλη : Παππάς Μάκης , Καράμπαλης Αποστόλης
Αναπληρωματικά Μέλη :
Κυρίκος Χρήστος , Μερισιώτης Φώτης , Τραυλός Δημήτρης , Φουσέκης Βαγγέλης , Μιχαλάτος Θωμάς , Πάτσης Μίλτος.
Εξελεκτική Επιτροπή : Τσαβαλάς Κώνσταντίνος , Σουλιώτης Θωμάς , Μπελεσιώτης Γιώργος.
Εκπρόσωποι του Συλλόγου στην Βόνιτσα : Βρακατσέλη Χριστίνα , Κυρίκου Ματούλα Καραούλη.
Σε λιγότερο από δύο μήνες από την σύνθεση του νέου ΔΣ ο Σύλλογός μας κατάφερε εν μέσω οικονομικών δυσκολιών ( ΟΛΑ τα έξοδα καλύφθηκαν από το ταμείο του Συλλόγου , εκτός από την εξέδρα που διέθεσε ο Δήμος και την χρήση της αίθουσας του Δήμου ) και με ανασταλτικό παράγοντα τις Δημοτικές Εκλογές να πραγματοποιήσει πενταήμερες καλοκαιρινές εκδηλώσεις τον Αύγουστο του 2014 στην Βόνιτσα που στέφθηκαν από απόλυτη επιτυχία αποτελώντας σταθμό στην νεότερη ιστορία του συλλόγου των εν Αθήναις Βονιτσάνων…
Διαβάστε εδώ το πρόγραμμα των εκδηλώσεων τον Αύγουστο του 2014 :
http://vonitsapatrida.blogspot.gr/2014/07/blog-post.html
Εδώ θα δείτε τις ευχαριστείες του Συλλόγου μας μετά τις εκδηλώσεις :
http://xiromeronews.blogspot.gr/2014/08/blog-post_820.html
Ο πήχης τοποθετήθηκε ψηλά...Για αυτό με το τέλος του καλοκαιριού ξεκίνησε εκ νέου η ... δουλειά...
Στις 28 Νοεμβρίου ένας νέος θεσμός ξεκίνησε : Το Αντάμωμα Βονιτσάνων !!! Δείτε εδώ το 1ο Αντάμωμα :
http://vonitsapatrida.blogspot.gr/2014/12/2014.html
Στις 7 Φεβρουαρίου έγινε η πρώτη Συνεστίαση - κοπή πίτας του Συλλόγου υπό το νέο ΔΣ :
http://vonitsapatrida.blogspot.gr/2015/02/2015.html
Τώρα σχεδιάζουμε ημερήσια εκδρομή στις 17 Μαίου ( αναμένεται ανακοίνωση ).
Και βέβαια εργαζόμαστε για την πολυήμερη εκδήλωση του καλοκαιριού 2015.
Στόχος του Δ.Σ είναι 1...να παγιώσει ένα πολυήμερο εκδηλώσεων κάθε καλοκαίρι 2...να συνεχίσει τον νέο θεσμό Αντάμωμα Βονιτσάνων κάθε τέλος Οκτωβρίου - αρχές Νοεμβρίου...3...Να συνεχίσει την κοπή της πίτας κάθε Ιανουάριο με ταυτόχρονη συνεστίαση των μελών του συλλόγου 4...κάθε χρόνο μετά το Πάσχα όταν ανοίγει ο καιρός να γίνεται μια μίνι εκδρομή κοντά στην Αθήνα με σκοπό την σύσφιξη των σχέσεων των μελών. 5...την καθιέρωση ομάδας εθελοντών Δήμου Ακτίου Βόνιτσας με στόχο δράσεις πολιτισμού και υγείας ( ανακοινώσεις προσεχώς ).6... Αναβάθμιση και καθιέρωση του blog http://vonitsapatrida.blogspot.gr/ .......7... Αναζήτηση κι άλλων Βονιτσάνων που ζουν Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού ( παρακαλούμε ανταποκριθείτε στην πρόσκληση και μιλήστε μας ) οι οποίοι θα συμβάλουν στους στόχους του Συλλόγου για ανάδειξη των αξιών της Βόνιτσας στην ιστορία την τέχνη τον πολιτισμό σε ομαδικό αλλά και σε ατομικό επίπεδο.
Εδώ έλουμε να ευχαριστήσουμε όλους τους Βονιτσάνους και μή για την στήριξη στις δράσεις του Συλλόγου μας είτε μέσω της ομάδας στο f/b είτε διαβάζοντας το blog < vonitsapatrida.blogspot.gr > είτε συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις μας είτε με την επικοινωνία μαζί μας μέσω μηνυμάτων τηλεφωνημάτων και προσωπικής επαφής.
Μην διστάσετε να μας πείτε την γνώμη σας την σκέψη σας ή ακόμα και την κριτική σας για οποιοδήποτε θέμα είτε στέλνοντας προσωπικό μήνυμα στο προφίλ ΒΟΝΙΤΣΑ ΣΥΛΛΟΓΟΣ που εκπροσωπεί το ΔΣ στην ομάδα στο f/b είτε με το να τηλεφωνήσετε στο 6936555555 που είναι το προσωπικό τηλέφωνο του προέδρου Χόρτη Διονύση είτε με το να να μιλήσετε σε οποιοδήποτε άλλο μέλος του ΔΣ.....
ΒΟΝΙΤΣΑ σ αγαπάμε!!!!!!!!!!!!!!
ΧΟΡΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ .........................Πρόεδρος των εν Αθήναις Βονιτσάνων ο < Αμβρακικός >.
ΤΗΛ : 6936555555 mail : chortisdenis@gmail.com
ΥΓ :Το σόι μου ξεκινά πριν 200 χρόνια στα Χορτάτα Λευκάδας επί Ενετοκρατίας….Ο παπούς μου γεννήθηκε στην Πογωνιά το 1905 και παντρεύτηκε την Βονιτσάνα Ντίνου Δήμητρα.Ο πατέρας μου Χόρτης Νίκος ο αποκαλούμενος ως Σλιάμης γεννήθηκε στην Βόνιτσα το 1930 ….Το 1947 σε αναζήτηση καλύτερης τύχης στα δύσκολα εκείνα χρόνια έφυγε στην Αθήνα…Εγώ γεννήθηκα το 1963 , και κατοικώ στον Άγιο Δημήτριο στην Αθήνα...
